Tijdens lichaamsgerichte therapie geef je aandacht aan wat er lichamelijk voelbaar is. Dit kunnen lichamelijke gevoelens zijn zoals spanningen, ook kunnen emoties en allerlei verschillende gevoelens of beschermingsreacties gevoeld worden in het lichaam. Omdat het lichaam alles wat het voelt en meemaakt registreert, kunnen onbewuste of onderdrukte emoties en gevoelens naar de oppervlakte komen. Je leert hoe je deze gevoelens kan herkennen en erkennen en je ontdekt wat je nodig hebt om deze gevoelens de ruimte te geven zodat je ze op een veilige en passende manier kunt uiten. Dit zijn de aspecten die een rol spelen in lichaamsgerichte therapie:

1. Lichaamsbewustzijn
   Een van de eerste stappen in lichaamsgerichte therapie is het vergroten van het bewustzijn van je lichaam. Door middel van verschillende lichaamsgerichte benaderingen word je je meer bewust van de lichamelijke sensaties, spanningen en je adem. Het ontwikkelen van lichaamsbewustzijn helpt om spanningen op te sporen en te leren herkennen hoe je lichaam reageert op emoties en stress, het draagt bij aan de mogelijkheid om jezelf te reguleren en je fijn te gaan voelen.
2. Emotionele verwerking via het lichaam
   Door in te zoomen op wat je lichamelijk voelt en welke emoties daarbij horen voor jou, kun je werken aan het verwerken van deze emoties. Jouw reacties op moeilijke gebeurtenissen kunnen zich hebben vastgezet in je lichaam en je gevoel, waardoor het kan zijn dat je op eenzelfde soort manier blijft reageren op soortgelijke situaties. Veel mensen herkennen bijvoorbeeld wel een gevoel van overmatige alertheid. Wanneer je altijd alert bent op de omgeving, gaat dat ten koste van het hebben van een rustig gevoel en het kunnen opmerken van andere eigen gevoelens. Door aandacht te geven aan je lichaam, je gevoelens uit te nodigen en ze de ruimte te geven, leer je om  je gevoelens en emoties te gaan verdragen en zullen ze je minder overspoelen. Je leert hoe je regie kan krijgen op het reguleren van je emoties en je merkt dat je minder overstuur gaat raken van wat je voelt. Dat maakt je weerbaarder in nieuwe situaties, het biedt ruimte om je eigenheid meer te gaan voelen en om vorm te geven aan de dingen die voor jou belangrijk zijn.
3. Polyvagaaltheorie en het lichaam
   Deze vastgezette reacties in ons lichaam zijn een reactie van ons autonome zenuwstelsel op de dingen die we meemaken. Als je je niet veilig voelt komt het lichaam in actie. Of je krijgt veel adrenaline en cortisol in je lichaam om te vechten of vluchten, of je lichaam maakt opioiden aan om even wat minder te voelen. In deze reacties komen we automatisch terecht en ze zijn bedoeld om ons te beschermen en om ons weer veilig te voelen. Wanneer je deze reacties veel hebt moeten hebben, of wanneer je niet een uiting hebt kunnen geven aan wat je voelt, gaat je lichaam de beschermingsreactie als een gewoonte zien en wordt dat een patroon. Dit is onderzocht en beschreven in de polyvagaaltheorie, ontwikkeld door Dr. Stephen Porges. Ze leggen uit hoe het autonome zenuwstelsel ons helpt om te reageren op stress, veiligheid en ook op verbondenheid.
   De nervus vagus is een belangrijke zenuw die deze beschermingsreacties registreert en coördineert en het speelt een grote rol in de regulatie van onze gevoelens. De nervus vagus is de tiende en langste hersenzenuw en loopt van de hersenstam, door de nek, langs de borstkas, naar verschillende organen in het lichaam, waaronder het hart, de longen, de maag en de darmen. Je kan je veilig en rustig voelen of veilig en actief, dan is de nervus vagus ingeschakeld. Wanneer je je niet meer fijn en veilig voelt, schakelt het ventrale deel van de nervus vagus even af, en komt het sympatische deel van ons autonome zenuwstelsel in actie om te vechten of te vluchten. Wanneer je je echt helemaal niet veilig voelt, schakelt ook de sympathicus af en is alleen het dorsaal vagale deel van nervus vagus actief, die verantwoordelijk is voor een gevoel van verlamming en eenzaamheid.
   Het autonome zenuwstelsel is een responsief systeem. Dat betekent dat het gevoelig is voor ervaringen en zich daar naar vormt. Zo kunnen dus ook nieuwe ervaringen van veiligheid en rust het autonome zenuwstelsel vormen naar een meer gereguleerde stand. Dit is belangrijk, omdat je dan de ruimte voelt om nieuwe dingen te leren of te ontdekken, dat je het weer fijn vindt om met andere mensen te zijn en dat je je eigenheid meer voelt en de ruimte geeft. In de sessies besteed je aandacht aan wat dat voor jou is en hoe je daar toe komt.
4. TRE: Tension and Trauma Releasing Excercises.
   TRE is een lichaamsgerichte methode die is ontwikkeld door Dr. David Berceli. In een TRE sessie doe je een reeks van 7 eenvoudige lichamelijke oefeningen die aan de ene kant bedoeld zijn om heel precies te luisteren naar je eigen signalen en je grenzen, zodat je jezelf reguleert en je je ontspannen en veilig gaat voelen in je eigen lichaam. Daarnaast zijn de oefeningen zo ontworpen dat ze leiden naar het ervaren van neurogene trillingen in het lichaam. Dit zijn trillingen van de zenuw, die leiden tot trillingen en sensaties in het lichaam. Deze trillingen kunnen ervoor zorgen dat je dagelijkse spanningen en chronische spanning door trauma die opgeslagen liggen in het autonome zenuwstelsel ontlaadt en loslaat, om in een meer ontspannen en ventrale toestand te komen. Wanneer je deze oefeningen een aantal keer onder begeleiding van een provider hebt gedaan, kun je ze zelf thuis ook doen. Wanneer je dit een paar keer per week kort doet - niet te vaak omdat dat dan weer kan leiden tot overweldiging - kun je gaan ervaren dat je je bijvoorbeeld minder alert voelt, dat je je fijner, meer ontspannen en weerbaarder voelt.
5. Je thuis voelen in je lichaam
   Wanneer je meer regie kunt gaan ervaren op de regulatie van je gevoelens en je moeilijke emoties hebt kunnen verwerken, gaat je lichaam als een fijne plek voelen waar je je meer thuis in voelt. Dan helpt je lichaam jou om jezelf te reguleren, om te ontdekken wat je behoeften en wensen zijn, om te voelen op welke eigen wijze je richting wil geven aan de dingen die zich voordoen en daar ook daadwerkelijk handen en voeten aan te geven.