In de ouder-kind therapie worden verschillende inzichten en benaderingen gecombineerd om de ouder-kindrelatie te versterken en te verdiepen. Het gebruik van beweging helpt ouders en kinderen om op een speelse en gestructureerde manier met elkaar in verbinding te gaan en de relatie te verdiepen op emotioneel vlak.

Samen dingen doen ondersteunt de hechtingsrelatie en geeft zicht op de onderliggende behoeften van het kind als het gaat om autonomie en nabijheid. Een match in de afstemming op jouw kind is daarbij een centraal begrip en draagt bij aan het creëren van een liefdevolle, veilige en gezonde ouder-kindrelatie. De volgende aspecten spelen een rol in ouder-kind therapie.

1. Beweging en spel
   In de ouder-kind therapie speelt bewegen en het doen van spelletjes een centrale rol. Als eerste omdat samen bewegen plezier, ontspanning en verbinding geeft. Samen bewegen draagt ook bij aan de sociaal-emotionele ontwikkeling van je kind doordat het langzaamaan meer vaardigheden ontwikkelt die afgestemd zijn op verschillende taken. En doordat je je eigen beweging voelt en de bewegingen van je kind ziet en voelt, kun je nog preciezer afstemmen op jouw kind. Je kind ervaart dan dat het gezien en gehoord wordt, waardoor het zich kan richten op de eigen behoeften en wensen.
2. Plezier
   Samen plezier maken is een hechtingservaring op zich! Lachen met elkaar tijdens spel, het volgen van dat wat je kind doet en ontdekt met nieuwsgierigheid, zelf ontspannen aanwezig zijn waardoor je kind ook ontspant, dat geeft een gevoel van nabijheid en betrokkenheid, en het vertrouwen dat je samen dingen voor elkaar kunt krijgen.
3. Sensitief-responsieve afstemming
   Sensitief betekent gevoelig, en responsief betekent een antwoord geven. Dus een gevoelig antwoord geven op dat wat je kind laat zien en vraagt. In de drukte van een dag zitten we soms meer in een actie stand, dan dat er ruimte is om je kind goed te zien. In de sessies heb je de ruimte om in te zoomen op contactmomenten, om te ontdekken wat de beweging van je kind vertelt over de behoefte die het heeft, en om daar een passend antwoord op te geven.
4. Video als hulpmiddel
   Dat doen we ook via video opnames. Een sessie wordt, met toestemming natuurlijk, op video opgenomen en met ouders teruggekeken. Dit is vaak een beetje spannend, voor bijna iedereen. Belangrijk om te weten is dat de video’s niet openbaar worden en nooit gedeeld worden met derden of op social media. Daarbij is het goed om te weten, dat de therapeut vooral met je kijkt naar de momenten waarop het lekker loopt en je een mooie afstemming hebt op elkaar. Natuurlijk is therapie ook bedoeld om door moeilijke momenten heen te komen, en kan het zijn dat die zichtbaar zijn op de video. Goed om te weten is dan dat iedereen wel eens dingen doet die minder goed lopen, ook de therapeut, en dat je samen zoekt naar oplossingen en mogelijkheden. Samen gaan we op zoek naar wat goed gaat, en onderzoeken we hoe jullie dat kunnen uitbreiden.
5. Regulatie en co-regulatie
   Mensen zijn gevoelige wezens. Zonder dat je het doorhebt merk je bijvoorbeeld op hoe de ander zich misschien voelt en kun je jezelf ook zo gaan voelen. Hier is dan ook weer een term voor, namelijk neuroceptie. Dat betekent met je zenuwen waarnemen en je zenuwen vertalen dat naar reacties in je lichaam. Dit waarnemen gaat zonder je denkende brein, dus zonder bewustzijn. En zonder bewustzijn kun je automatisch mee gaan in wat er allemaal voelbaar is. Het mooie nieuws is dat je met bewustzijn meer regie kan gaan ervaren op je gevoelens en  je omgang met deze gevoelens, oftewel: regulatie. Bij ouders en kinderen speelt dit natuurlijk ook een grote rol. Als de ene gespannen is, voelt de andere persoon dat vaak ook. Kinderen zijn hun gevoelens nog helemaal aan het ontdekken, ouders kunnen met de manier waarop ze aanwezig zijn invloed uitoefenen op de rust of onrust van het kind. In de sessies krijg je hier meer zicht op en ontdek je wat voor jullie werkt om je meer gereguleerd en rustiger te voelen
6. Hechting en bouwstenen
   In de ouder-kind therapie speelt hechting een grote rol. Volgens de hechtingstheorie (van Bowlby en Ainsworth) ontwikkelen kinderen een gevoel van veiligheid wanneer hun ouder of verzorger betrouwbaar en responsief is. Tegenwoordig wordt gezien dat de wijze waarop je gehecht bent met je ouder niet per se bepalend is voor al je volgende contacten met anderen. In de ouder-kind therapie wordt hechting meer als een proces gezien, waarin je bouwt aan mooie hechtingservaringen. Je kan denken aan het beeld van een pot witte verf, waar je telkens opnieuw een druppel rode verf in laat vallen, waardoor de gehele kleur steeds rozer wordt. Via beweging en spel kun je merken of je een afgestemde reactie geeft op de behoefte van je kind op dat moment.Een hulpmiddel om te ontdekken welke verschillende behoeften er kunnen zijn, zijn de bouwstenen van hechting. Dit model, dat is ontwikkeld door Truus Bakker, gaat uit van opeenvolgende behoeften in verschillende fases in het leven. De bouwstenen zijn basisveiligheid, toevertrouwen, zelfvertrouwen, zelfstandigheid en zelfontplooiing. Soms kunnen bepaalde behoeften te weinig zijn vervuld, en hebben andere bouwstenen gediend als vervanging daarvoor. Ook als ouder heb je daar je eigen ervaringen en voorkeuren in. Samen met de therapeut ontdek je hoe dit bij jou als ouder en bij jullie als gezin werkt, en verdiep je je in wat jij en je kind nodig hebben om hierin te groeien.
7. De cirkel van veiligheid
   De Cirkel van Veiligheid helpt ouders en verzorgers om de behoeften van hun kinderen beter te begrijpen en te reageren op die behoeften op een manier die emotionele veiligheid en hechting bevordert. Het visualiseert de balans tussen de behoefte van een kind aan exploratie (de wereld verkennen) en de behoefte aan nabijheid bij overweldiging(veiligheid en bescherming door de ouder). Kinderen bewegen continu heen en weer tussen het verkennen van de wereld en het zoeken naar nabijheid bij hun ouder of verzorger. De ouder ondersteunt aan de ene kant de exploratie en autonomie behoefte van het kind, en biedt aan de andere kant troost en bescherming als het kind dat nodig heeft. En ouder mag aan de ene kant observeren zonder in het grijpen, en aan de andere kant sturen en richting geven wanneer nodig. In de ouder-kind therapie onderzoek je hoe dit bij jullie verloopt en verfijn je je vaardigheden.De Cirkel van Veiligheid (Circle of Security) is ontworpen door een groep psychotherapeuten en onderzoekers: Glen Cooper, Kent Hoffman, en Bert Powell. Ze ontwikkelden dit concept als onderdeel van hun werk in de gehechtheidstheorie, geïnspireerd door het werk van John Bowlby en Mary Ainsworth, die pioniers waren in de hechtingstheorie.
8. Polyvagaaltheorie
   De polyvagaaltheorie, ontwikkeld door Dr. Stephen Porges, legt uit hoe het autonome zenuwstelsel ons helpt om te reageren op stress, veiligheid en verbondenheid. We kennen het allemaal wel dat we in een ongemakkelijk moment in een vecht- of vluchtreactie terecht komen. Ook kan je bevriezen of verlammen. In deze reacties komen we automatisch terecht en ze zijn bedoeld om ons te beschermen tegen een gevoel van onveiligheid. Ook in de relatie met je kind kunnen deze reacties een rol spelen, zowel bij de ouder als bij het kind. Omdat het een lichamelijke reactie is, is dit vaak ook wel te zien of te merken aan het lichaam of in de beweging. Waar we naar op zoek zijn is wat zowel de ouder als het kind nodig hebben wanneer ze in deze vecht- of vluchtreactie terecht komen en ze zich fijner kunnen gaan voelen. Dit fijn voelen kun je ook wel een ventraal-vagale toestand noemen (je leest meer hierover op de pagina over lichaamsgerichte therapie). Dit is een toestand waarin je je veilig voelt, je zin hebt om samen met anderen te zijn, nieuwe dingen uit te proberen en om te leren. Ouders leren tijdens de therapie hoe ze via het lichaam en de beweging het zenuwstelsel van hun kind kunnen helpen kalmeren, waardoor hun kind meer ontspannen en ontvankelijk wordt voor verbinding.

En nog even dit:
Als je ouder-kind therapie volgt, betekent dat niet per definitie dat er problemen zijn in de hechting. Je kan ook ouder-kind therapie volgen als de hechting op zich prima is verlopen, maar je graag het contact wil verdiepen of verbeteren en je even niet de sleutel weet te vinden hoe, of je afvraagt hoe je je kind in deze fase het beste kan ondersteunen.